Relax Watch

_________Relax Watch__________

Deze oktober hebben gasten van Castillomartin, vrienden uit Kassel, een bezichtiging van Malaga gemaakt.

Tijdens deze sightseeing-tour hebben we de Santa Maria van Columbus bezocht. De replica van het schip, waar Columbus Amerika mee ontdekt heeft, was toevallig voor een week aangemeerd aan de kade van de vernieuwde haven van Malaga. Tezamen met de Noa Victoria en de Galeón Andalucia had dit unieke schip een bliksembezoek voor een promotietour voor de bevolking van Malaga.

De Santa Maria:

De Galeón Andalucia:

De Victoria:

Eén van de duitse vrienden was bezig met het plannen voor een promotietour met zijn bedrijf voor de ontwikkeling van een nieuw horloge. Door middel van crowdfunding wilde het bedrijf een bepaald bedrag ophalen voor de ontwikkeling en de reclamecampagne van het futuristische horloge.

Op een handy werd een foto getoond van het nieuwe merk met de naam “Relax-Watch”.

De wijzerplaat van het platte horloge was zwart/grijzig, maar in plaats van de welbekende wijzers vertoonde dit horloge een wazig streepje, dat bewoog langs de rand, waar normalerwijze de 12 cijfers staan.

De cijfers ontbraken en dat maakte dit horloge zo uniek. Dit nieuwe concept zou best een groot succes kunnen worden. Net als het boek “**********”.

In het wazige streepje zag ik het schip van Columbus langs de rand van de platte aarde bewegen. In vroegere tijden dacht men, dat de aarde plat was en dat schepen over de rand kieperden om nooit meer terug te keren. Het scheepjes-streepje op de Relax Watch bleef echter veiling langs de rand dobberen gaf wazig de uren aan. Het idee van de Relax Watch is, dat de drager van het uurwerk een ontspannen kijk op de tijd kan ontwikkelen. In onze jachtige moderne wereld heeft het horloge zijn leiderspositie verloren en dient meer als sieraad. Iedereen heeft de tijd op zijn mobiel. De vertraagde beweging van de mens die zijn pols draait om te kijken hoe laat het is, is uit het straatbeeld verdwenen…….

Om ruim baan te maken voor de platte handy. Hoe meer ik naar het wazige streepje keek, des te meer zag ik er het dolende schip van Columbus in, dat over de oneindige oceaan dobberde. Ongewild begon mijn fantasie te werken en zei enthousiast: “Ik heb een script voor jullie reclamevideo voor Relax-Watch.!”

Oei…...dat was eruit.

Maar als je A zegt, dan moet je ook B zeggen.

Dus hier volgt de “Vrouwliefhebber”-bewerking van de reclamevideo.

Mijn fantasie maakte, zoals gewoonlijk, weer overuren.

RELAX WATCH
Op een miezerige en nacht / avond doemt een mysterieuze figuur op uit de dichte nevel op een brug ( de Karelsbrug , oftewel de Karluv Most in het tsjechisch ) in Praag.

De video begint met de introductie muziek met violen als in de “ The Chamber “ van Lenny Kravitz.

-link- The Chamber - Lenny Kravitz https://youtu.be/jAHlQ77lm10

De Karelsbrug overbrugt de Moldau, die dwars door de Middeleeuwse stad stroomt, en de prachtige stad als een scherp mes doorsnijdt in een lager gedeelte en een hoger gelegen deel.

Net als in Budapest. Boedapest wordt eveneens doorsneden, met als resultaat het hogere deel Boeda met het kasteel en een lager deel: Pest.

Zelfs de naam Boedapest is hierdoor oorspronkelijk in het midden doorgesneden. Gelukkig is de naam Praag te kort om te verdelen, dus Praag blijft gewoon Praag. Op het hogere deel van Praag zijn de regeringsgebouwen gehuisvest en in de nabijheid ligt een authentiek middeleeuws straatje.

Maar eerst terug naar het verhaal………

In de dichte mist is een tikkend geluid hoorbaar. Het getik wordt steeds luider en ineens doemt deze schim op. De mysterieuze persoon is geen gewone persoon. Men wordt de contouren gewaar van een grote hoed.

Het tikkend geluid wordt veroorzaakt door een houten poot…..! 

Het is een piraat !
De imposante verschijning loopt half voorover gebogen, alsof hij de gehele mist van de hele wereld op zijn schouders torst. Zoals Atlas de gehele wereld op zijn schouders draagt, tikt de piraat door de donkere avond.
Zijn gezicht is verscholen door de gebogen houding en zijn grote hoed.
Onderaan zijn mantel bungelt de typische piratenhaak.
De piraten gebruikten hun haak om een schip te enteren en daarom wordt de haak ook wel een enterhaak genoemd. Aangekomen in het middeleeuwse straatje opent hij de deur van een restaurantje en gaat naar binnen. Hij loopt over de trap naar de bovenverdieping van het authentieke huisje en maakt een komisch geluid door het tikken van zijn houten poot op de krakende houten trap.

Vanaf trapgat ziet hij zijn vertrouwde toog en schud de druppels van zijn zwarte hoed en met een sierlijke zwaai gooit hij deze op de kapstok. Nu pas wordt zijn ooglap zichtbaar………..
“Heeej ………….Columbus !”, roept een vrouwenstem uit het kleine restaurantgedeelte.

De piraat kijkt verwonderd op en ziet aan de langste tafel een vijftal betoverende dames zitten.
Gelijk daarna werd de vrouwenstem vergezeld door het :”Heeej……..Columbus “ van een andere “schone” uit het vrouwelijk gezelschap. “Columbus kom bij ons zitten” en ze gebaarde, dat de piraat tussen hen in moest komen zitten. Dus de piraat heette schijnbaar Columbus, of werd in ieder geval zo genoemd.
De rijzige gestalte toverde een verleidelijke glimlach om zijn mond.
Met zijn goede hand (dus niet de hand met de haak) maakte hij het gebaar naar de schoonheden, dat hij eerst een pul bier ging bestellen aan de bar. Hij had dorst.

Hij nam een grote slok. Met de pul in de hand liep hij naar de wachtende spetters. Nadat hij met zijn gebruikelijke handkus elke dame ontspannen (relaxed !) begroet had, ging hij zitten en keek de fotomodellen één voor één in de ogen.
Zijn avond kon niet meer kapot.

Een scala van flonkerende ogen zat aan tafel.....

Twee paar lichtgrijze ogen, die uiterst zeldzaam zijn…..

(Photo Pixabay from Pexels)

een paar groene ogen....die zeker net zo zeldzaam zijn..

een paar lichtblauwe ogen …………

 (Photo Molly Champion from Pexels)

en tenslotte een paar schitterende donkerbruine ogen……..

 

(Photo Jennifer  Enujiugha from Pexels)

Hij nam wederom een grote slok van het goudgele gerstenvocht en liet zoveel schoonheid op zich inwerken.

Hij kreeg daar echter niet veel tijd voor. Eén van de donkerogige meiden verbrak zijn betovering en zei met een smekende stem : “Ga je ons vanavond weer een verhaal vertellen, Columbus ?”

De andere jongedames zaten instemmend “Ja” te knikken. Je zag Columbus diep nadenken en hij nam een dubbele stok van het alcoholisch drankje. “Ok…..,” zei hij. Zoals een gewichtheffer diep inademt voor zijn krachtsinspanning, zoog Columbus een enorme teug bier naar binnen.

“Lieveling”, riep hij naar de serveerster en toonde zijn lege bierpul.

In een mum van tijd had de vrijbuiter de volgende bierpul in zijn hand en begon.

De jongedames kwamen allen dichterbij zitten.
“Op mijn ontdekkingsreis naar Indië heb ik, zonder het zelf ooit geweten te hebben, per ongeluk Amerika ontdekt.! In mijn tijd dachten de mensen, dat de wereld plat was.

Tegelijker toonde hij de leergierige meiden zijn platte Relax Watch.

In de middeleeuwen dachten de mensen, dat de schepen over de rand kieperden.

Doch enkele wetenschappers (o.a. Leonardo da Vinci) dachten dat de wereld rond moest zijn.
De eerste inboorlingen noemde ik abusievelijk indianen, naar het woord Indië.

Zijn vrouwelijk publiek hing aan zijn lip en zat gespannen te luisteren.

Pauze…… er moet kort gedronken worden.!

Columbus veegt zijn snorretje af en gaat verder.

“Kijk, hier op de wijzerplaat van mijn horloge zie je mijn schip, als een wazig streepje over de wijdse Atlantische Oceaan dobberen.

Je moet bedenken, dat in die tijd alleen gezeild kon worden als er een wind stond.”

Columbus dronk snel…… maar een van de meiden onderbrak hem met: “Saai……..Columbus…...Saai.!
Vertel ons liever een ander verhaal…….Vertel ons nog een keer het verhaal, hoe ja aan je houten poot, je ooglap en haak gekomen bent.!”

“Ja…..Ja….Ja… “ riepen de anderen in koor.

“Ok….., daar komt ie dan…..!”en Columbus schoof dichter bij zijn vriendinnen.

“Op mijn ontdekkingsreis naar Amerika belandde mijn schip de Santa Maria in een hevige storm.
Het schip beukte op de gigantische golven en in de hoogte zag ik het kraaiennest de enorme golven aantikken.

Met een grote zwaai raakte het kraaiennest de golven links (bakboord) om vervolgens met een zwiep de kolkende golven rechts (stuurboord) aan te tikken.
Het zoute zeewater pijnigde met krachtige vlagen mijn gezicht. Nog nooit had ik zo'n storm meegemaakt.
Met alle macht hingen enkele mannen en ik aan de stuurpaal (Pnzote in het spaans. En in het engels: whip staff) van de Santa Maria. Voordat de meer bekende stuurwielen hun intrede maakten, werden de roeren bediend door middel van een paal, die als een soort hefboom in het midden van het dek.

De “Pinzote”, zoals deze paal heet, werd gewoonlijk door slechts één persoon bediend, maar op die donkere nacht hadden we meer manschappen nodig om het helse karwei te klaren.

Na een hevige strijd tegen de natuurelementen dachten we, dat we het gehaald hadden, toen een krachtige laatste windstoot de hoogste mast deel kraken en de mast brak.
Met een oorverdovend lawaai viel de mast op het dek en kwam precies op mijn onderbeen terecht………

Shit….! Na een spoedoperatie werd bleef alleen het wachten op een voorspoedig herstel.

Maar toen kwam het nachtmerriescenario voor iedere zeeman om de hoek kijken.

Door de slechte hygiëne op de vroegere schepen, was na scheurbuik, een ontsteking van een wond de veroorzaker van vele sterfgevallen. Zolang de zeevaarder geen ontsteking kreeg, was er niet aan de hand.

Maar als hij koorts kreeg, was hij genaaid. De wond begon te zweren en in de meeste gevallen was de normaliter ruwe zeeman gedoemd een pijnlijke dood tegemoet te gaan.
Als de wond bijvoorbeeld in de buik zat, kon de scheepsarts niets meer voor de ongelukkige doen.

In mijn geval, vervolgde Columbus, zat de ontsteking in mijn onderbeen. Toen de scheepsarts de eerste tekenen van een ontsteking bemerkte, nam hij een kloek besluit.
De enige manier van overlevingskans zou een acute amputatie van mijn gehavende onderbeen zijn.

Na een halve fles rum in mijn keel gegoten te hebben, keek de bemanning toe, hoe de scheepsarts mijn been begon af te zagen.
Dus zo heb ik mijn houten poot gekregen…..

Stilte…..

“Wauw…….!”, zuchtten de meisjes…….”Wat een verhaal…..

maar hoe ben je aan die ijzeren haak gekomen, Columbus ?”, opperde de bijdehandste van het groepje.

“Oh……...dat is een ander verhaal, vervolgde Columbus, nadat hij een volle pul aan had laten rukken.

Na een verse teug van het spraakwater zag je, dat via zijn adamsappel het kostbare vocht door zijn keel vervoerd worden.

“Mijn ijzeren haak is een ander verhaal”, vervolgde Columbus en ging nog wat dichter bij de onderwerpen van zijn hobby zitten.!
Gebiologeerd keek hij in de glimmende ogen van de appetijtelijke schatjes aan tafel. “Als hij eens……” ging het in zijn hoofd………

“Oh ja…….terug naar het verhaal !, zei hij, wakker geschud uit zijn dagdromen.
“Mijn haak………..Na deze hevige storm, dacht ik zoiets nooit meer opnieuw zou meemaken. Maar wat denk je…….een klein maandje later zat de Santa Maria wederom in een hevige storm: een Cycloon.



Dat moet een paar honderd zeemijlen voor de kust van Cuba geweest zijn. De huizenhoge golven deden het schip in al zijn voegen kraken. Met onmeetbare kracht kletste het zoute water op het dek.. We zagen geen hand voor ogen en de bemanning hield zich in doodsangst krampachtig vast aan de reling.
In eens een bliksemschicht en een hevige knal. Een immense vuurbal spleet de voorste mast in twee stukken.
En of je het gelooft of niet, maar het grootste deel flikkerde op het dek. Precies op mijn hand.

Hoeveel pech kan een mens hebben? Sommigen hebben alle geluk van de wereld en anderen niks dan pech.

In ieder geval: ik ging hierdoor met een haak door het leven.

“Zooo……!”, zei de blauwogige schoonheid; “Wat een verhaal….!”

Columbus keek een beetje bedrukt, maar dat was snel opgelost door de volgende slok van het goudgele brouwsel.

Fief ging hij rechtop zitten en keer de lieftallige dames aan alsof hij wilde vragen: “Zijn er nog meer vragen?”
Natuurlijk waren er nog meer vragen, lullo !

“En hoe kom je aan die ooglap?” kwam de jongste van het stel, trager dan verwacht, aan: “Je zat zeker in een hevige storm……..?”

“Neeee….!..... helemaal niet !” reageerde Columbus.

Het was een prachtige dag. De zon stond hoog aan de hemel. Ik stond aan het stuurwiel van mijn nieuwe schip en bedacht me hoe mooi het leven van een piraat was.

Zover als ik kon kijken, zag ik de mooie blauwe, groene kleuren van de strakke zeespiegel en hoorde boven me de zeemeeuwen.

(Als een zeeman meeuwen gesignaleerd had, wist hij, dat dichtbij land moest zijn.)

Ik realiseerde me, dat dit de momenten zijn, waarvan iedere zeevaarder het meest geniet,

Ik liet de zonnestralen op mijn gelaat schijnen en keek naar de meeuwen hoog in de blauwe lucht.

Plotseling scheet één van de meeuwen precies in mijn oog.
De natte uitwerpselen brandden in mijn oog.

(in meeuwen-stront zit ammoniak)

In een reflex wreef ik door mijn oog.

Maar ik was vergeten, dat ik een ijzeren haak had !!!!!!!!!

Columbus maakte een draaiende beweging met de haak op zijn ooglap en de dames bulderden van het lachen…………..

Snel een slok….en Columbus liet het plezier van zijn schatjes op zich inwerken.

Hij genoot van het zien van blije gezichten.

Hij veegde zijn snorretje weer af en vervolgde: “Maar niet getreurd……..Aan één kant heb ik mijn haak, maar aan de andere pols heb ik, als compensatie mijn Relax Watch,

“Dat klopt…….” voegden de meiden in koor toe: “En wij ook……!” en toonden hun polsen in het midden van de tafel, als de spaken van een stuurwiel.


Op de achterkant van de volgende horloge staat een afbeelding van een merlijn van Ernest Hemingway.

Op de achtergrond van de video is de muziek van Smokey Robinson te horen. Het nummer Cruisin………

(Photo Ali Pazani from Pexels)
 

( voor het eerst gepubliceerd op oktober 11, 2018 )

Wordt vervolgd….