Veiligheid / Cassandra
____Veiligheid / Cassandra____
(Foto: Het Nieuwsblad.be....ik ben bezig om toestemming te krijgen van Het Nieuwsblad om deze foto van Tracy(6) te kunnen gebruiken zonder inbreuk op het auteursrecht te maken)
Een bericht uit mijn Yahoo-mail:
“Je hebt niets bijgedragen aan mijn veiligheid……..”, stond in een verwijtend mailtje van mijn jongste dochter. Vroeger schoot ik gelijk in de verdediging, als ik kritiek kreeg.
Zie mijn artikel “Kritiek”......
______________Kritiek_______________
Ik kan wél omgaan met kritiek……
…...het beste met opbouwende kritiek.!
(Foto: gratis foto Pixabay)
In plaats van de verdedigingstactiek te hanteren…...of deze grief “op mijn fatsoen” te trekken....ga ik proberen om met mijn nieuwe gelatenheid mijn kant van het verhaal te vertellen.
Niets is moeilijker voor een “vader op afstand “ dan om de veiligheid van zijn kind te waarborgen. Dat houdt echter niet in, dat hij niet op afstand met zijn gedachten continu bij zijn eigen vlees en bloed is. Als “vader op afstand” ben je met handen en voeten gebonden….
(Foto: gratis vectorafbeelding Pixabay)
…...maar dat neemt niet weg, dat de veiligheid van je kinderen geen prioriteit is.
Daarom was ik blij verrast dat ik onlangs in de media de nieuwe “veilige” Mercedes Maybach tegenkwam…..
(Foto: gratis foto Flickr)
…….Niet door de extravagante luxe…..
(Foto: gratis foto Pexels)
…...of het futuristische model van de bolide imponeerde me (want Tattoo Donor is niet onder de indruk van luxe) maar het feit dat deze auto zelf rijdt.
Zonder bestuurder…..! Dat betekent dat er theoretisch gezien het aantal verkeersslachtoffers in de toekomst drastisch zal verminderen.
Als dat geen veiligheid is….
Echter aan slap ouwehoeren hebben we niks…..en ik ben niet voornemens te wachten tot Mercedes de zelfrijdende auto op de markt brengt. Daarom heb ik een plannetje bedacht om Mercedes een duwtje in de rug te geven.
Hoe…..?
Door het ontwerpen van een Tattoo Donor T-shirt met de combinatie van veiligheid met de kleuren van LGBT…...Want LOVE is LOVE….!
De liefde voor je kinderen gaat voor alles. Zelfs voor de genegenheid voor je partner.
De liefde voor je kinderen gaat nooit over….en gaat voor alles.
Een geinige anekdote, die mijn vader altijd tegen mijn moeder zei…..was:
“Mijn kinderen gaan voor alles…..zij zijn mijn eigen vlees en bloed…..Jij bent maar aangetrouwd…!” Hij was dol op mijn moeder…..maar hij bedoelde daarmee, zonder vervelend te willen doen, dat het bloed toch kruipt, waar het niet gaan kan.
Wat houdt de tekst op het Tattoo Donor T-shirt in?
1 x Daimler …...slaat op 1 aandeel Daimler.
Eén aandeel op de effectenbeurs.
= 47 € …...slaat op de toenmalige koers op de effectenmarkt (in oktober 2019)
Maar we zijn er nog niet…..
Louter een lullig T-shirtje ontwerpen en drukken heeft geen nut…...je moet er ook iets mee doen .! Daarom gaat het aandeel Daimler een totaal nieuwe bestemming krijgen…..
Als kadootje…….
(Foto: gratis foto Depositphotos)
Als verjaardagskadootje…….
Op verjaardagsfeestjes hoor je vaak: “Hier heb je een klein kadootje…….en geld voor op je spaarbankboekje…..!”
(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)
In plaats van dat “Wat geld op je spaarbankboekje” krijgen we hopelijk in de toekomst meer te horen……”Hier heb je wat aandelen van Daimler Benz”
Gezien de economische situatie op de geldmarkt brengt het spaarbankboekje waarschijnlijk voortaan een negatief rendement op.
0% rente op je geld…..of misschien moet je de bank zelfs betalen voor het bewaren van je zuurverdiende centjes.
Je bent toch niet gek…..zeker?
(Foto: gratis foto Wallpaper Flare)
Dan is het rekensommetjes vlug gemaakt, wanneer je weet dat Daimler tot 6,1 % dividend voorziet in 2019. Ik ben goed in voorspellingen….hier komt er nog één: Het aandeel Daimler gaat binnen afzienbare tijd door het dak……
(Foto: Martin Cuijpers)
Dus laat Mercedes rustig doen…...waar ze goed in zijn…..namelijk in het bouwen van veilige auto's.
En zie daar het resultaat van mijn hersenspinsels……..
(Foto: Martin Cuijpers)
(De mini in Duitsland, jonge griet met zonnebril nog op…...)
(Foto: gratis foto Flickr)
(De vroegere Triumph Spitfires : koppensnellers
foto Spitfire...voor de veiligheid balken onder vrachtwagens)
(Foto: gratis foto Flickr)
Wordt vervolgd…...
(foto ijzeren balk achter vrachtwagen.)
Wordt vervolgd…..
Door verschillende factoren ben ik altijd een ramp in relaties geweest.
Of door mijn moeilijke karakter…...
….of doordat ik niet met mensen om kan gaan……
….of mijn drankmisbruik……
(Foto: gratis foto Pixabay)
……of mijn ruzieën…..
(Foto: gratis foto Pixabay)
…….altijd was er wel iets, dat het maakte dat langdurige relaties naar de knoppen gingen. Door deze redenen zorgde ik meestal ervoor, dat relaties niet langer dan 3 maanden duurden. Veiligheidshalve voor de dames in kwestie….en voor eigen zelfverdediging. Daarom zorgde ik ervoor, dat de liefde van vroegere liefjes niet te muurvast in hart verankerd kwam te zitten…
(Foto: Martin Cuijpers)
..zodat ze bij het verwerken van een relatiebreuk enigszins de kans kregen om vrolijk hun eigen weg verder te gaan.
Als ik de balans van mijn leven nu opmaak, besef ik, dat waar ik nu verblijf,.....de plek is waar ik het beste thuishoor: In mijn hutje hoog op de berg.!
…... Alleen.!
(Foto: Martin Cuijpers)
In de natuur…..weg van de mensen.
Zonder het risico om nog meer harten te breken of dames onnodig verdriet aan te doen.
(Foto: gratis foto Pixabay)
Bij één van de relaties heb ik een behoorlijke puinhoop achtergelaten…..en mijn jongste dochtertje achtergelaten die toen die nog een schattige dreumes was.
Om een lang verhaal kort te maken: ik was huisman geworden…..mijn ex-vriendin bleef na het bevallingsverlof gewoon verder werken…….en ik zorgde voor de baby. Ik gaf haar te eten …….deed haar in bad……...ging met haar naar het park…...we keken samen naar cartoons op TV……..enz. enz. Ik kookte!
(De eerste keer in mijn leven.!) Al met al voelde ik me happy in mijn nieuw verworven status…..! Doch deze relatie met de moeder was ook gedoemd om als een vlammetje van een kaars langzaam uit te gaan.
(Foto: gratis foto Pixabay)
Ik zal jullie de verdere relatieproblemen besparen…….maar er kwam na anderhalf jaar een enorm probleem om de hoek kijken: Het wedijveren over de gedeelde voogdij. In die tijd maakte de man geen schijn van kans om als vader het gezag of het gezamenlijke gezag over een kind te krijgen. Het leek toendertijd of je tegen een muur aanliep.
(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)
Gelaten schikte ik me in mijn lot…...totdat ik besefte er nog een veel groter probleem was: In het huis leefden 2 joekels van Bouviers.
Een enorme reu…..Brutus genaamd……
(Foto: gratis foto van AlbanyColley van Pixabay)
....en een lieflijk teefje, die de naam Ninka gekregen had. Met de vrouwtjes-bouvier was niets mis.
(Foto: foto van een willekeurige bouvier...gemaakt door Akshay Nayak van Pexels)
Doch de mannetjes-bouvier was een ander verhaal. Hij was een echte macho en af en toe was ik er zelf ...eerlijkheidshalve gezegd...ook bang van. Bij disputen met “zijn” vrouwtje Ninka kwam regelmatig de grote geopende bek met de grote tanden van de reu tevoorschijn…..en beet hij er lustig op.
(Foto: gratis foto van willekeurige hondekaken van Blue Bird van Pexels)
Als de harige monsters elkaar aanvielen, was er geen haar op mijn hoofd….(en dat waren er niet zoveel.!)
…...die ook maar één seconde eraan dacht om de strijdende kemphanen uit elkaar te halen.
Brutus was de leider.
Door de geboorte van onze telg verloor hij blijkbaar ook zijn supervisie over ons gezinnetje, met als resultaat, dat hij stikjaloers werd. Hij had het niet meer voor het zeggen in huis en alle aandacht ging naar “dat” snoezige baby'tje.
Dat er een jaloezie in Brutus stak, toonde hij al eerder toen de zwangere ex met haar familieleden in de keuken een kopje koffie zat te drinken.
(Foto: gratis foto PxHere)
Het groepje zat gezellig aan de keukentafel te keuvelen……
…..mijn ex-vriendin…..haar moeder…….haar zus…….en het dochtertje Laura van haar zus. Het dochtertje van de zus was toen zo'n 7 à 8 jaar oud…...en stond tegen de hoek van de keukentafel te spelen en aan te horen, wat de volwassenen dames aan het bespreken waren. Het was een relaxed gesprek en niemand besteedde aandacht aan de hond Brutus in de keuken. Quasi nonchalant drentelde de mannetjes-hond naar de richting van het spelende kind.
Plotsklaps zag ik hem het dochtertje bespringen en beet hij haar in haar gezicht. Vol in haar gezicht.! De vrouwen gilden het uit van paniek. Gelukkig bleef de schade aan het gelaat beperkt en er was geen bloed te zien. Dit was niet goed.!
Ik was geschokt door de aanval van het harige monster…..ik had nooit gedacht dat de reu daartoe in staat was. Toen de gemoederen bedaard waren, besproken we, als ouders, dat we een groot probleem in huis hadden. Een vervaarlijk probleem op vier poten.
(Foto: gratis foto HelgaKa van Pixbay)
Met het zicht op de voorhanden zijnde bevalling keek ik regelmatig naar het groeiende bolle buikje van de moeder in spé.
(Foto: Martin Cuijpers)
Het buikje groeide......en groeide.....
(Foto: gratis foto Flickr) In discussies (en dat waren er nogal wat.! ) opperde ik, dat de hond weg moest. In eerste instantie begreep de toekomstige moeder, dat de hond een spuitje moest krijgen. Mijn ex was het ermee eens, dat we de bijtende hond naar de dierenarts moesten brengen. Maar toen maakte ik een grote fout: Ik zei haar, als dierenvriend zijnde: “Zolang je nog niet bevallen bent…...is daar geen haast bij.” Dus we besloten om met het spuitje te wachten.
.jpg)
(Foto: gratis foto PxHere)
Maar door mijn laksheid werd helaas helemaal niets ondernomen.
Ons dochtertje werd geboren ……...een wolk van een baby…..
(Foto: gratis foto PxHere)
…….en het leven ging verder en ik werd, zoals ik al zei: huisman. Als goede huisvader zorgde ik met beste kunde voor de kollege spruit………..
…..en zorgde dat Brutus op veilige afstand bleef. Echter zo goed de verzorging van ons dochtertje verliep…..zo slecht verliep de omgang tussen haar moeder en mij. Ik zou met pijn in mijn hart het huis moeten gaan verlaten. Echter continue spookten de beelden van de grommende Brutus door mijn gedachten.
(Foto: gratis foto Pixabay)
In het ouderlijke huis hingen tussen en de huiskamer en de keuken twee antieke klapdeuren met glas in lood raampjes.
(Foto: gratis foto Wikimedia Commons)
Het waren 2 klapdeuren met glas in lood net zoiets als op bovenstaande foto maar met glas in lood tot aan de onderkant.
Prachtige deuren…..en schermden perfect de woonkamer van de keuken af. Maar wat wilde het toeval.? Onder in de rechtse hoek ontbraken 2 raampjes. Ons dochtertje speelde dagelijks op de gladde parketvloer……..
(Foto: gratis foto Flickr)
….in de huiskamer en schuifelde als dreumes in haar rompertje vrolijk over de houten vloer.
Het was een genot om haar in haar kleurige rompertjes in het vertrek te zien rondschuifelen.
(Foto: Martin Cuijpers)
De 2 bouviers liepen meestal op de kleine binnenplaats.
Op een gegeven moment was Brutus wel in de keuken.
.jpg)
(Foto: gratis foto PxHere)
De kleine peuter was de omgeving in haar jonge bestaan aan het verkennen en kroop naar de open ruimte, waar zich eens in de klapdeuren 2 raampjes hadden bevonden.
Met haar kleine friemel handje………
(Foto: gratis foto Pixabay)
….stak ze door de ruimte van de ontbrekende glasplaatjes. Gelijk kwam Brutus op de bewegende handjes af en onze peuter trok automatisch haar handje terug.
Maar toen gebeurde er iets, wat me de rillingen op mijn rug bezorgde: ….het zwarte mormel begon vervaarlijk naar de kleine baby te grommen.
Dat had hij niet moeten doen.!
“Oei…..!”, dacht ik bij mezelf: “Dat is niet goed.!.....dat is hélémaal niet goed.!”
Ondertussen was de omgang met de moeder op een dieptepunt beland……..en besloten we dat deze gespannen situatie in huis voor niemand van ons goed was..
Ik was al lange tijd zelfstandig gaan wonen voor de bestwil van ons dochtertje.
Doch dat was niet voldoende…...ik moest noodgedwongen afstand van mijn oogappeltje nemen en mijn “huisman-schap” aan de wilgen hangen.
Ok…...als het niet anders kon. Maar allereerst moest ik iets dringends doen.
Ik zei mijn ex: “Ok…..jammer, dat ik mijn dochtertje en dit huis moet verlaten…...maar voordat ik vertrek…...wil ik eerst dat Brutus een spuitje krijgt.!”
Daar was mijn ex het ineens niet mee eens…..trouwens zoals ze het met de meeste dingen niet eens was in onze relatie. Opnieuw voor de honderdste keer spanning in huis.
Doch voor het welzijn van ons kind was deze laatste daad onontbeerlijk.
Ik kon snachts niet meer slapen.
Het idee dat het monster mijn kleine hartediefje met huid en haar zou verslinden, bezorgde me dagenlang slapeloze nachten……..
………….Ik lag te woelen en te zweten.
Ik deed geen oog meer dicht.!
.jpg)
(Foto: gratis foto PxHere)
De beelden van de witte scherpe tanden in de hondebek spookten door mijn hoofd.
Maar mijn besluit stond vast:.......de vierpotige bedreiging moest verdwijnen.
We hebben van alles geprobeerd om een goed nieuw baasje voor de hond te zoeken. Hebben advertenties geplaatst…….aan iedereen gevraagd of ze een bouvier wilden.
Niemand was geïnteresseerd……..en vooral niet in een oude hond.
Zelf hadden we bedacht, dat Brutus het beste op een afgesloten terrein op het industrieterrein zou passen.
Als waakhond.
(Foto: gratis foto Pixabay)
Hoe dichter het uur “U” naderde…..hoe weerbarstiger deed mijn ex.
Ten einde raad belde ik haar moeder (de oma) op en legde haar de situatie uit.
Ik zei haar op een rustige toon: “U weet dat Brutus naar Uw kleinkind gromt…...en U heeft zelf gezien, dat hij Uw ander kleinkind in het gezicht gebeten heeft…..Kunt U uw dochter er misschien van overtuigen, dat ze de hond een spuitje laat geven.?”
Weet je wat ze me antwoordde: “Mijn dochter zal zelf wel weten wat het beste is voor haar hond.!”
Einde gesprek.!
Het woelen en niet kunnen slapen ging onverminderd door. Ik dacht: “Het is toch te gek voor woorden, dat ik mijn lievelingetje weerloos zonder bescherming achter moest laten.”
Alle scenario's speelden door mijn gedachten:......het laten weglopen van de hond…...enzovoorts…….tot de uiterste ultieme mogelijkheid om hem op te hangen.
(Foto: gratis foto Public Domain Pictures)
Ik liet mijn kind niet doodbijten.!
Zwetend in mijn bed had ik mijn besluit genomen.
Gedreven door mijn hulpeloosheid zou ik Brutus s nachts op gaan hangen. Aan de schutting…..als iedereen zou slapen.
Als laatste mogelijkheid. Ik was teneinde raad.
(Foto: gratis foto PxHere)
Toen het keerpunt:
Gelukkig kwam de moeder van mijn dochtertje spontaan tot inkeer en stemde toe voor een injectie bij de dierenarts.
Poefff…...Gelukkig.!
Gelijk belde ik de dierenarts en met pijn in het hart wandelde ik met de hond naar de dierenartspraktijk.
Erg……….maar noodzakelijk……..het ging niet anders.
Voor de veiligheid van het kind moeten ouders soms adequate noodzakelijke beslissingen nemen.
Omdat dit een zó zwaar beladen onderwerp is…….en nooit met mijn dochter hierover heb kunnen praten…..en omdat ik de fut niet had…..heb ik deze kwestie jarenlang nooit op papier kunnen krijgen.
Tot nu toe…..!!!
Bij een relatiebreuk komt het, jammer genoeg, vaak voor dat de vader een “vader op afstand” wordt. Met lede ogen…..
.jpg)
(Foto: gratis foto PxHere)
……..moet hij toezien hoe hij geen grip meer heeft op de veiligheid van zijn kind.
Mercedes werkt al decennia aan de veiligheid van onze kinderen in het verkeer………..
…….alles voor de veiligheid…...
(Foto: gratis foto HD wallpapers)
DANK JE WEL……..Mercedes……..voor het zijn van “vader op afstand” voor onze kinderen.!
.jpeg)
.jpg)
.jpg)
Comments